บทที่ 106

เคธี่หันกลับมา ใบหน้าของเธอยังคงอ่อนโยนเช่นเคย

ริมฝีปากของเธอขยับ เสียงของเธอราวกับดังมาจากที่ห่างไกล

"เอเลน อย่าเข้ามา! หนีไป!"

"ใช้ชีวิตให้ดี อย่าจมอยู่กับอดีต!"

"ปกป้องตัวเอง... ลูกต้องปกป้องตัวเองนะ"

ร่างของเธอเลือนลางท่ามกลางสายฝน ราวกับจะสลายไปได้ทุกเมื่อ

"ไม่! อย่าไป! แม่คะ!"

เอเลนร้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ